Żywot Żuka

...Żuk jest naszyjnikiem całkiem sporym i dwustronnym. Jeśli ktoś nie lubi insektów, może wybrać stronę z mosiężnymi kopułkami, którą ja osobiście preferuję :-) Nie licząc szklanych koralików i łańcuszka, każdy element naszyjnika wykonałam od podstaw z mosiężnej blachy i drutu poprzez wielogodzinne klepanie, wyginanie, przeciąganie, lutowanie, piłowanie, wykwaszanie, oksydowanie, szlifowanie, polerowanie i jeszcze całą masę
innych czynności ;-)
Tak się toczył ten tok żuka - przez dni cztery mąż mnie szukał.


...w świetle słonecznego dnia z żuka wychodzą kolory :-) wnętrza sfer są zaoksydowane na tęczowo i mienią się razem z otaczającymi je koralikami.


...a teraz długa droga, którą żuk się toczył....
Ważne było odpowiednie przygotowanie :-) koncepcja, narzędzia oraz kocie napoje :-)


...etap pierwszy: baza, do której później będą mocowane koralikowe sznury.
Nic nie zwiastuje problemów, na niebie tęcza ogłasza koniec burzy. Tylko kota miauczy  na parapecie po niewłaściwej stronie zamkniętego okna. Po otwarciu tegoż - nie wchodzi. Piłujemy dalej.


...miałam okazję przetestować nowy nabytek - sześcienną ankę do wybijania sfer :) ... sąsiad za ścianą w odpowiedzi włączył wiertarkę.


...okazało się, że wygięcie drutu w regularny szlaczek jest sprawą skomplikowaną. Na szczęście nieudane łuczki można wykorzystać potem jako zawieszki... Jeśli chodzi o same zawijaski, to miałam duży problem z przylutowaniem ich do uprzednio przygotowanej bazy. Drut nagrzewa się szybko, kawałek blachy zdecydowanie dłużej. Próbowałam lutować grzejąc blachę od spodu, żeby przekazała temperaturę drucikowi, aby w ten sposób lut między nimi popłynął. Nie poskutkowało. Wydaje mi się, że to kwestia grubości blachy albo materiału, może ze srebrem byłoby prościej. Ostatecznie zalałam wszystko hurtową ilością lutu i zacementowałam na amen. Jeśli ktoś bardziej doświadczony to czyta, to bardzo proszę o radę jak to robić po bożemu :-)


...w przerwie między robieniem porządku na biurku a kontrolowaniem przydatności do użycia poszczególnych przedmiotów w zasięgu łapy, kota oczywiście siedzi na straży wysoko zmineralizowanej wody w słoiku ...rozważając opcjonalne turlanie wałeczków z wykrojnika...
...etap drugi: kopułki.
...pierwszy żuk nie wyszedł. Spodziewałam się tego. Chciałam, aby był wypukły, jednak kopułka pod wpływem uderzeń puncyny rozeszła się na boki, a żuczkowy obrys rozjechał na wszystkie strony i zaczął przypominać kompilację żaby z wielbłądem. Drugi żuk już zachował kształty, choć też był wypukły, jednak podczas lutowania się nadtopił zupełnie nieciekawie, ponieważ grzałam i grzałam, a on kompletnie nie chciał się połączyć z drugą półkulą.
Ale do trzeciego żuka sztuka.... w końcu wyszedł na płasko.


...etap trzeci: wykańczanie (się)
...w ruch poszła miniszlifierka. Wszystkie części naszyjnika zabłysnęły mosiężnym blaskiem, jeno ja miałam ręce czarne od pasty polerskiej jakbym wsadziła je do komina.


...etap czwarty: koralikowanie
...Robert zmartwiony moim zasiedzeniem podstawił mi pod nos miskę truskawek :) Wszystko ponownie nabrało sensu :)


...koraliki, koraliczki.... ta mieszanka pochodzi ze słoika, do którego zsypywałam wszystkie niewykorzystane resztki, jakie mi zostały po koralikowych kolczykach. Aby naszyjnik był trwały, nawlekłam je na linkę stalową. I znowu kilka godzin....


...aż w końcu nadeszła ta chwila, kiedy mogłam zrobić finalne zdjęcia :)
...oto przód w całej Żuka okazałości:


...oraz tył, który również sprawdza się dobrze w roli przodu ;)