Kto nie zna Biżuteryjek dla WOŚP, niech szybko nadrabia zaległości - ponieważ to fantastyczna inicjatywa wspierająca najwspanialszą Fundację, która pomaga najmłodszym i najstarszym. Za każdym razem wzruszam się jak słyszę, że ta pomoc jest naprawdę realna. Wiem od bliskich Znajomych, którym niestety przyszło się mierzyć z naszą służbą zdrowia, że nie byłoby kolorowo gdyby nie sprzęt z serduszkiem Orkiestry, dzięki któremu można było pomóc ich dzieciakom i zrobić szybko i sprawnie wszelkie badania oraz poprowadzić leczenie.

Cześć Kochani :-)

     Nie było mnie tu sto lat. Albo dłużej. Ale nie czas aby się tłumaczyć, zresztą kto chciałby to czytać ;-).
I nie wiem nawet czy ktoś tu jeszcze zagląda ...bo przyznam się, że nawet ja tu nie zaglądałam przez ten cały okres czasu.
Mam nadzieję, że w Nowym Roku będzie mnie więcej w świecie biżuterii, bo plany planami a rzeczywistość rzeczywistością :-), jednak będę walczyć o to by było więcej srebra w moim życiu :-D.
A może i ...złota?

     Zjawiam się tu ponieważ... zrobiłyśmy coś fajnego razem z kilkoma dziewczynami i chciałabym się pochwalić, jak wspólną pracą chcemy pomóc i wesprzeć Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy :-).
Cała akcja - oczywiście pod skrzydłami Biżuteryjek dla WOŚP.

      Pewnego pięknego, kwietniowego dnia - ja wraz dwoma biżu-znajomymi wpadłyśmy na romantyczno-szatański pomysł, aby na nadchodzący Finał WOŚP przygotować dwa srebrne Wędrasie - czyli naszyjniki, które powstają stopniowo, przechodząc z rąk do rąk kolejnych artystek pracujących w srebrze.

...no tak. Założyłam sobie wreszcie tego całego Instagrama, wrzuciłam tam kilka zdjęć i w głowie wyświetlił się komunikat "sprawa załatwiona".  Zapomniałam, że tu, na blogu też można byłoby coś pokazać :-D.
Wiele tego "materiału" do pokazywania nie mam, bo luźniejszych weekendów ciągle brak, brak, brak...
Ale robię ile mogę. Taka jedna moja praca powstaje czasem kilkadziesiąt godzin, a spać też kiedyś muszę ...choć mawiają, że ten cały sen to przereklamowany luksus. Co więc u mnie ostatnio, poza tym, że zdecydowanie zbyt często śni mi się, że już wstałam i poszłam do pracy, a budzik bezczelnie wmawia mi, że muszę to zrobić jeszcze raz?


...z początkiem roku zdarzyło mi się popełnić kolejny sekretnik. Tym razem z psiakiem :-).
Także wygląda na to, że już całkiem pokaźny zwierzyniec do tych zamykanych wisiorków powsadzałam :-D.





Środek medalionu, na prośbę znajomego, zawiera futrzastego zwierza - to mały York, który skrywa się za pierwszą literą swojego imienia :-). Z zewnątrz zaś nakarmiłam swoją potrzebę zrobienia czegoś nieco bardziej oszczędnego w formie :-). Już jakiś czas temu próbowałam wykonać taką"rozkwitająca pastylkę", ale bez sukcesów. Czyli znowu odnotowałam progres. To cieszy. Choć  na razie bardziej cieszy mnie rzadko występujący u mnie stan wyspania :-). Także niniejszym oddalam się w stronę sypialni :-).


Uściski i do następnego!

Lepiej późno niż wcale :-D.
Finał za nami, ale aukcje Biżuteryjek dla WOŚP wciąż trwają. Część z nich już została zakończona, jednak można jeszcze wylicytować różne cuda :-).


Ledwo żyję, więc nie będę się rozdrabniać na kilka osobnych postów, tylko wrzucę to wszystko do jednego wora i już :-).

Wzięłam w tym roku udział w wielu projektach, chyba nawet zbyt wielu :-P. Mniejszych, większych, a do tego latałam z aparatem i fotografem za chłopakami z takiego jednego zespołu, co by niektóre męskie komplety poprzymierzali przed obiektywem :-). Samej obróbki zdjęć miałam na kilkanaście długich wieczorów :-).

Ale... warto było :-) ...jak zawsze :-).

Po pierwsze - Wędraś.
Czyli nasz wędrujący naszyjnik, przekazywany z rąk do rąk, gdzie każdy uczestnik projektu, kolejno, dodawał od siebie małą cząstkę w postaci srebrnego elementu. Stworzyliśmy go w osiem osób, pod czujnym okiem i opieką Bożenki z Good Evening. Stwór z niego nieprzeciętny :-), jak z kubistycznego obrazu. Dlatego ochrzciliśmy go Picasso :-).
Kilka słów od każdego z nas oraz poszczególne etapy powstawania tego unikatowego dzieła możesz znaleźć w poniższym linku:
Wędraś Picasso.

Naszyjnik srebrny - Wędraś "Picasso" fot. z prawej: Bożena wieczorek

Link do aukcji: http://aukcje.wosp.org.pl/57-picasso-naszyjnik-bizuteryjki-i5919466

...i tradycyjnie ode mnie - kilka ujęć z pracowni, w trakcie procesu tworzenia :-). Pierwszy przystanek podróży - na moim biureczku. Tu Wędraś zyskał labradorytowe oko i perłowe rzęsy :-). Potem przejechał Polskę wzdłuż i wszerz, by następnie wrócić do mnie po zapięcie, oprawienie kamieni oraz dopieszczanie polerką :-).



A teraz... ruchem konika szachowego, przenosimy się do Lizbony!
Tu zostawiłam po sobie srebrnego dorsza podanego na tacy we wzór z azulejos :-).
O bransoletkach-miastach powstał artykuł na blogu Biżuteryjek dla WOŚP, który możesz przeczytać tutaj: Bransoletki-Miasta.



...i jakoś tak mnie nagle zniosło w leśne strony. Postanowiłam zrobić srebrnego gila ...cały czas podkreślając, że będzie to gatunek ptaka, a nie rodzaj biomorficznej kompozycji przestrzennej ze srebra. O bransoletce "Ptasie Radio" powstał nawet wiersz :-), i choć to poezja lotów kury domowej, to jednak spotkała się z miłym odbiorem :-). Zwycięzca aukcji będzie mógł go kontemplować wraz z bransoletką na nadgarstku, gdyż otrzyma rękopis ręką mą pisany :-).


Ptasią bransoletkę można licytować tutaj: 
http://aukcje.wosp.org.pl/59-ptasie-radio-bransoletka-damska-bizuteryjki-i6039223



...zupełnie niechcący, ze względu na brak asertywności, zrobiłam kilka rzeczy do projektów Męskiej Sprawy, czyli działu przewidzianego dla grupy docelowej na jaką wskazuje nazwa tegoż przedsięwzięcia biżuteryjnego :-). Wykonałam więc srebrne nakładki, przekładki, zapięcia i inne takie drobiazgi łączące elementy, które otrzymałam do złożenia w całość :-).

...dawno się tu nie pokazywałam.
Mam nadzieję, że jeszcze ktoś mnie pamięta :-D.
Na swoje usprawiedliwienie mam tylko tyle, że praktycznie całe lato i jesień intensywnie pracowałam - i nie mam tu na myśli pracy w pracy, bo tam oczywiście pilnie i systematycznie działam z całych swoich sił twórczych - ale zajęcia "pozalekcyjne", gdzie dużo się działo biżuteryjnie, lecz niestety niewiele utrwaliłam na zdjęciach. Może na koniec roku zbiorę kilka ujęć z pracowni, by pokazać, że życie nadal się w niej toczy, a mój nowy stół warsztatowy nie jest już taki nowy i ma wypaloną dziurę w blacie po niekontrolowanym spacerze rozgrzanej, srebrnej kulki poza teren strzeżony, jakim jest płytka ze skamoleksu, na której lutuję.

Wisiorek ze srebrnym ażurem w pepitę z jaskółek, przynitowanym do miedzianej blaszki oklejonej winylową ...tapetą ;-)  wymiary: ok. 2,7 x 2,7cm

Nawet nie wiem kiedy to się stało, że nadeszły Święta :-).
Pojęcie słodkiego leniuchowania pozostaje mi obce, a na dokładkę postanowiłam się doszkolić pod okiem (na szczęście cierpliwej) profesjonalistki - w pracowni z prawdziwego zdarzenia, pełnej fantastycznych zabawek jubilerskich.
Tak jak przypuszczałam - dowiedziałam się jak niewiele wiem.
Więc ...jeszcze kilka miesięcy pracy u podstaw (wersja optymistyczna) i może dopiero ukształtuje się ze mnie materiał na potencjalnego złotnika ;-).

Tymczasem, w świątecznym nastroju, wrzucam kilka zdjęć na znak, że nie umarłam, tworzę, a koty także mają się dobrze :-).